Epica
Op een donkere lenteavond beklom onwenning, onder leiding van Sander Gommans en Mark Jansen, een bandje het podium van BCrock. Dit bandje maakte er met zangeres Floor Jansen (geen familie) een geweldig optreden van. Niet lang daarna beginnen de demos van dit bandje bekendheid te krijgen en zo groeit dit bandje snel uit tot een band met landelijke en internationel bekendheid in vooral de metalscene.
Ik heb natuurlijk over After Forever, een band die net als Within Temptation hoge ogen gooit in de zo fout betitelde "Gothic Rock". Omdat After Forever eigenlijk ontstaan is op BCrock cq. BCbroekhin is door de vele wisselingen in leden daar weinig van over. Vooral in 2002 toen het vertrek van Mark Jansen werd aangekondigd, was de verbazing allom.
Maar deze Mark Jansen, zou Mark Jansen niet zijn als hij niet meteen verder ging met wat hij wil, en dat is muziek maken. Al snel richt hij samen met gitarist Ad Sluijter de band Sahara Dust op, zij beide trekken enkele andere leden aan, waaronder zangeres Helena Iren Michaelsen (ex. Trail of Tears). Helaas zorgt deze zangeres ook maar voor een kort leven van deze band, maar Mark gaat door. Hij en Ad veranderen de naam in Epica, vinden Bassist Yves Huts, drummer Jeroen Simons en Toestenist Coen Janssen en gaan verder met het creëren van een band. De zangeres wordt na lang zoeken toch gevonden in de vriendin van Mark, Simone Simons, een meso-sopraan van 17 jaar in volle ontwikkeling (van stem :P). Al snel volgt de eerste CD "The Phantom Agony". Een meesterwerkje naar hand van Mark qua compositie. Vooral de sfeer van filmmuziek en oosterse sferen komen naar boven, zoals Mark dat ook wil. Met deze CD groeit Epica gigantisch snel.
En dan nu is er de tweede CD, "Consign to Oblivion". Qua muziek nog bombastischer (dankzij perfecte mix van Sacha Paeth in de Gate Studio, Wolfsburg (D)) en Filmischer in karakter als de eerste CD. De nummers brengen mij nog meer dan de eerse CD een gevoel van grote strijdtonelen en veldslagen met overwinningen en nederlagen. Ook al gaan de teksten daar vaak helemaal niet over. De CD in alle opzichten beter dan de eerste CD. Vooral de zang van Simone is stukken vooruit gegaan. Alleen om het geheel perfect te krijgen, en dat is wat Mark wil, zal de zangeres zich nog verder moeten ontwikkelen. Het gaat soms niet erg opvallend maar toch wel eens mis. De geweldige compositie van de nummers vangt dit wel bijna altijd op, dus zeker niet storend.
Mijn advies is dus ook, zo snel als je kunt naar de platenboer rennen en kopen die CD, mocht je nog wat nummers voor willen luisteren, die kan ik je wel in digitaal formaat lenen.
Mark laat binnenkort nog meer van zich horen, door middel van de soundtrack van de film "Joyride". Voor de echte fan ook een extra leuke toevoeging na de zomer, maar eerst alle aandacht voor "Consign to Oblivion"
